حجاب از زبان شهیدان...
شهید حسین هادی: خواهرم! تو با حجاب خود، حجابی که پای آن خون شهدای فراوانی ریخته شده باز ادامهدهندهی راه تمام شهداء از جمله این بندهی حقیر خدا باش.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام به پیشگاه حضرت ولیعصر (عج) و نایب برحقش روح الله خمینی ... و با
درود و سلام به شهدای راه اسلام و قرآن و خانواده ی معظم آنها.
ای خدای بزرگ، از تو طلب مغفرت دارم. ای خدای دلها و جانها و مکانها توبه ی مرا بپذیرد. پروردگارا آیا خودت نگفتی ادعونی استجب لکم من هم به این فرموده ی تو لبیک گفته و با سیه رویی دست به دعای عاجزانه برداشته ام به امید استجابت تو انشاء الله - خدا سخن از جهاد بود می گفتند جبهه ی دانشگاه است. آری اینجا دانشگاه شناخت و معرفت توست.
پس بنا به فرموده ی تو و رهبر تو به میدان آمده ایم تا به تو نزدیکتر شویم. خدایا خداوندا واقعاً محتاج بخشش هستیم.
پس از تو می خواهم به بدن پاره ی حسینت به علی اکبر و قاسم و 72 یار باوفای امام مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب.
پدر و مادر عزیزم، اگر من شهید شدم بدانید خدا خواسته. آیا کشور مسلمانی که همه چیزش مورد حمله ی دشمنان اسلام قرار گرفته می شود بدون دفاع گذاشت تا دشمن به ناموس و خاک کشورمان تجاوز کند؛ این وظیفه ی شرعی است که چه امام باشد و نباشد بر عهده ی ماست! این دفاع را انجام دهیم. در ضمن شهادت فوز عظیمی است که نصیب هرکس نمی شود و شما باید افتخار کنید.
خواهرم! تو با حجاب خود، حجابی که پای آن خون شهدای فراوانی ریخته شده باز ادامه دهنده ی راه تمام شهداء از جمله این بنده ی حقیر خدا باش.
65/12/10
منبع:وبگاه "خانواده بهشتی"
- ناکامترین و متشنبج ترین زناشوئی از آن کسانی است که ھمسر خود را فقط وسیله خوشبختی خود
تلقّی کرده اند . یعنی ازدواج کرده اند تا خوشبخت شوند . این احمقانه ترین نگاه به ازدواج است .
– بر حق ترین نگاه و نیّت به ازدواج و زناشوئی اینست که ھر یک از طرفین این رابطه را آئینۀ
خودشناسی خود بداند و این واقعه را سرآغاز راھی برای رسیدن به خویشتن خویش قرار دارد و آن
رسیدن به حقّ تنھائی و ھویّت ذاتی است . وتنھا ابزار چنین رابطه دوستانه ای ھمان صدق و صمیمیّت
است که جز بر ایمان و معرفت و وظیفه شناسی و مسئولیّت پذیری ممکن نمی شود .
– ھیچکس به خودی خود و به تنھائی قادر به طی طریق به ھیچ سوئی نیست . انسان ذاتاً موجودی
دوقولو است و به همراه ھم جنس خویش است که سالک راه زندگی می شود که به بھشت و یا دوزخ
می رسد که دو نوع تکامل است . آنانکه ازدواج نمی کند و از آن می گریزد از زندگی می گریزد و
نمی خواھد به ھیچ راھی برود و جز بازی با پوستۀ میرای دنیا ھیچ کار دیگری نمی کند .
– زندگی زناشوئی سر آغاز سیر و سلوک باطنی انسان است و ھر کسی به ناگاه با خودش روبرو
می شود . واینست که آنھائی که به قصد فرار از تنھائی و رویاروئی با خود ازدواج می کنند به ناگاه
احساس می کنند که درست از ھمان چیزی که می ھراسیده اند دچارش شده اند و لذا احساس فریب
می کنند و از ھمان آغاز راه گریز را می جویند . واین بزرگترین سوء تفاھمی است که آدمھا در ازدواج
خود با آن روبرویند و ھرگز آن را در نمی یابند و لذا ازدواج را بدبختی می پندارند.
از کتاب " ازدواج " استاد علی اکبر خانجانی